الفبای پارتیشن بندی هارد دیسک

هارد دیسک‌ها، درایوهای USB، کارت‌های SD و هر ابزاری که فضای ذخیره‌سازی دارد باید تقسیم بندی یا اصطلاحا پارتیشن‌بندی شود. یک درایو پارتیشن‌بندی نشده تا زمانی که دست کم یک پارتیشن نداشته باشد قابل استفاده نخواهد بود اما یک درایو می‌تواند پارتیشن‌های متعددی داشته باشد.
پارتیشن‌بندی کاری نیست که کاربران از بابت انجامش نگران باشند اما زمانی یک سیستم عامل را نصب می‌کنند یا یک درایو جدید را تنظیم می‌کنند، احتمالا با پارتیشن‌ها سر و کار پیدا خواهند کرد.

پارتیشن چیست؟
بسیاری از درایوها از قبل پارتیشن بندی شده‌اند و معمولا دارای یک پارتیشن می‌باشند اما همه ابزارهای ذخیره‌سازی زمانی که فاقد پارتیشن هستند معمولا یک فضای ذخیره‌سازی آزاد و فاقد هرگونه پارتیشن هستند. برای ایجاد یک فایل سیستم و ذخیره‌سازی هر نوع فایل روی درایو، درایو شما باید پارتیشن داشته باشد.
آن پارتیشن هم می‌تواند شامل کل فضای ذخیره‌سازی روی درایو یا بخشی از آن باشد. در بسیاری از ابزارهای ذخیره‌سازی، یک پارتیشن معمولا کل درایو را شامل می‌شود.
ضرورت پارتیشن‌ها از آن جهت است که نمی‌توانید بدون وجود آنها فایل‌های خود را روی یک درایو خالی رایت کنید. در ابتدا لازم است که دست کم یک پارتیشن به همراه یک فایل سیستم یا سیستم پرونده بسازید. شما می‌توانید یک پارتیشن داشته باشید که همه فضای ذخیره‌سازی را در خود دارد یا اینکه آن فضا را به بیست قسمت تقسیم نمایید. در هر صورت شما دست کم به یک پارتیشن روی درایو خود نیاز خواهید داشت.
پس از ایجاد، پارتیشن شما با یک فایل سیستم فرمت می‌شوند (درست مانند فایل سیستم NTFS  در درایوهای ویندوز، فایل سیستم FAT32 برای درایوهای پرتابل، HFS+ در کامپیوترهای مک یا ext4 روی لینوکس). پس از این مرحله فایل‌های شما روی آن فایل سیستم در پارتیشن مورد نظرتان ذخیره‌ می‌شوند.

چرا می‌توانید پارتیشن‌های مختلف بسازید و چه زمانی ممکن است بخواهید این کار را انجام دهید؟
شما احتمالا روی فلش‌ مموری خود به پارتیشن‌های متعدد نیاز نخواهید داشت. با یک پارتیشن، فلش شما به عنوان یک واحد منفرد عمل می‌کند. برای مثال، بسیاری از کامپیوترهای ویندوزی همراه با یک پارتیشن ریکاوری جداگانه ارائه می‌شوند و در آنجاست که فایل‌های مورد نیاز شما برای بازیابی سیستم عامل ویندوز به صورت پیشفرض روی آنها ذخیره می‌شوند.  این پارتیشن ریکاوری به صورت نرمال پنهان (هیدن) است و به همین دلیل نمی‌توانید از طریق ویندوز به آن دسترسی پیدا کنید و تنظیمات آن را تغییر دهید. اگر فایل‌های ریکاوری روی پارتیشن اصلی سیستم شما ذخیره شوند، امکان پاک کردن، ویروسی شدن یا مخدوش شدنشان هم به مراتب بالاتر است.
برخی از  کاربران ویندوز دوست دارند که یک پارتیشن جداگانه را برای فایل‌های داده‌ای شخصی خود بسازند. زمانی که ویندوز را از نو نصب نمایید، می‌توانید درایو سیستم خود را به کلی پاک کرده و پارتیشن مربوط به داده‌های خود را دست نخورده باقی بگذارید. اگر بخواهید که لینوکس را روی کامپیوتر ویندوزی خود نصب کنید می‌توانید آن را روی همان هارد درایو نصب نمایید (گفتنی است که سیستم لینوکس روی یک یا  تعداد بیشتری پارتیشن نصب می‌شود و ویندوز و لینوکس با یکدیگر تداخلی پیدا نخواهند کرد).
سیستم‌های لینوکس به صورت کلی پارتیشن‌های متعددی دارند. برای مثال، سیستم‌های لینوکس دارای یک پارتیشن تبادلی هستند که همچون Page File در ویندوز عمل می‌کند. این پارتیشن تبادلی با یک فایل سیستم جداگانه فرمت می‌شود.

پارتیشن‌های اولیه، ارتقاء یافته و منطقی
در زمان پارتیشن‌بندی باید از تفاوت میان پارتیشن‌های اولیه (Primary)، ارتقاء یافته (Extended) و منطقی (Logical) آگاه باشید. دیسک‌هایی که دارای جدول پارتیشن سنتی هستند تنها می‌توانند تا چهار پارتیشن داشته باشند و پارتیشن‌های ارتقاء یافته و منطقی روشی برای از میان برداشتن این محدودیت هستند.
هر دیسک می‌تواند تا چهار پارتیشن اولیه، یا سه پارتیشن اولیه و یک عدد ارتقاء یافته داشته باشد. اگر به چهار یا تعداد کمتری پارتیشن نیاز دارید می‌توانید از انواع اولیه ایجاد کنید.
با این حال، فرض کنید که به شش پارتیشن روی یک درایو نیاز دارید. لازم است که سه پارتیشن اولیه و یک مدل ارتقاء یافته بسازید. پارتیشن ارتقاء یافته سپس همچون یک فضای مستقل عمل کرده و با استفاده از آن می‌توانید پارتیشن‌های منطقی بیشتری را ایجاد نمایید. بنابراین، برای این منظور لازم است که سه پارتیشن اولیه و یک پارتیشن اکستندد بسازید و سپس سه پارتیشن منطقی را در داخل آن ایجاد نمایید. علاوه بر این می‌توانید تنها یک پارتیشن اولیه و یک پارتیشن اکستندد بسازید و 5 پارتیشن منطقی را در داخل آن ایجاد نمایید. تنها به یاد داشته باشید که نمی‌توانید بیشتر از چهار پارتیشن اولیه ایجاد نمایید.

چگونه پارتیشن‌بندی کنیم؟
پارتیشن‌بندی با ابزارهای گرافیکی بسیار ساده است. در زمان نصب سیستم عامل (ویندوز یا لینوکس) پنجره‌ای گشوده می‌شود و از طریق آن می‌توانید پارتیشن‌های جدید ساخته، حذف نمایید یا پارتیشن‌های قبلی خود را فرمت کرده یا تغییر سایز دهید (به یاد داشته باشید که با دیلیت کردن یا فرمت نمودن یک پارتیشن تمامی داده‌های روی آن پاک می‌شوند).
برای این کار همچنین می‌توانید از ابزارهایی نظیر Disk Management در ویندوز یا GParted در لینوکس استفاده نمایید. علاوه بر این زمانی که یک پارتیشن در حال استفاده باشد امکان اعمال اصلاحات روی آن وجود ندارد (مثلا نمی‌توانید پارتیشن سیستم ویندوز خود را زمانی که ویندوز از روی آن اجرا می شود دیلیت نمایید).
این ابزارها به شما امکان می‌دهند تا درایوهای سیستم خود و همچنین دیگر درایوهای داخلی، درایوهای اکسترنال، درایوهای USB، کارت‌های اس دی و دیگر ابزارهای ذخیره‌سازی را پارتیشن‌بندی نمایید.