تفاوت بین SDN و NFV

SDN، NFV و VNF، جزو ابتدایی‌ترین اصطلاحات در صنعت شبکه هستند که در سال‌های اخیر ظهور کرده‌ و به دایره لغات صنعت مذکور اضافه شده‌اند.

شبکه نرم‌افزارمحور یا SDN، مجازی‌سازی عملکرد شبکه یا NFV و توابع مجازی شبکه مربوطه یا VNF، روندهای مهمی هستند، اما آندره کایندنس، تحلیلگر فورستر، می‌گوید: «اصطلاحات مبهم از جانب فروشندگان، بازار را برای کاربران نهایی که نسل بعدی فناوری شبکه را ارزیابی می‌کنند، کمی پیچیده می‌کند. تعداد کمی از متخصصان این کلمات اختصاری جدید را متوجه می‌شوند و این سردرگمی باعث سرمایه‌گذاری ضعیف در این بخش از شبکه شده است.»

به گزارش ایتنا از رایورز به نقل از آی.تی ورلد، اختلاف بین SDN، NFV و VNF در تعاریفی است که از این کلمات ارائه می‌شود. شبکه نرم‌افزارمحور، ایده جداسازی صفحه کنترل یک شبکه از صفحه داده است که به ترافیک شبکه منتقل می‌شود.
هدف این تقسیم‌بندی، ایجاد شبکه‌ای است که در مرکز کنترل شود و قابل برنامه‌ریزی باشد.

برخی متخصصین از پیاده‌سازی SDN در یک پلتفرم مدیریت مبتنی بر نرم‌افزار استفاده می‌کنند که سخت‌افزار شبکه کالا را کنترل می‌کند.
سایر روش‌ها از یک سخت‌افزار یکپارچه و روش نرم‌افزاری استفاده می‌کنند. این فناوری در مراکز داده سازمانی و برای کاربرانی بکار می‌رود که نیاز به یک شبکه دارند تا بتواند به راحتی با نیازهای کسب‌وکار و معماری‌های سنتی شبکه تطبیق داده شود.

مجازی‌سازی عملکرد شبکه یا NFV در ابتدا توسط کنسرسیومی از فروشندگان فعال در بخش مخابرات مطرح شد که به دنبال راهی برای کنترل آسان‌تر بر نحوه ارائه خدمات شبکه به مشتریان بودند.
ایده اصلی NFV، مجازی کردن خدمات شبکه و خلاصه کردن آنها برای سخت‌افزار اختصاصی است. NFV معمولاً از سرورهای کالا برای اجرای ورژن‌های نرم‌افزار سرویس‌های شبکه استفاده می‌کند.
گفتنی است سابقاً این سرویس‌های شبکه، سخت‌افزارمحور بودند.

این سرویس‌های نرم‌افزارمحور، توابع مجازی شبکه (VNF) نامیده می‌شود و می‌تواند در محیط NFV اجرا شود. نمونه‌های VNFها، مسیریابی، فایروال، متعادل سازی بار، شتاب WAN و رمزگذاری است.
 

منبع : ایتنا