اینترنت کم است اما هست!

زیرساخت، کلمه‌ای است که هر چند وقت تعریفش جدید می‌شود؛ اگر در سال‌های دور، جاده‌ها، زیرساخت‌های کشورها را تشکیل می‌دادند یا راه‌آهن و کشتیرانی و حتی صنایع فولاد و البته لوله‌کشی آب و سیم‌کشی برق، حالا بازیگر جدیدی هم وارد باشگاه زیرساخت‌ها شده است؛ بازیگری به‌نام اینترنت که درصورت استفاده دقیق و صحیح، می‌تواند یکی از بهترین و مؤثرترین زمینه‌ها برای پیشبرد کارها باشد.

خوب است بدانیم که آمارها نشان می‌دهد هنوز هم بیش از نیمی از مردم کره زمین که حدود ۴میلیارد نفر هستند، به اینترنت دسترسی ندارند؛ جمعیتی که بررسی‌های اقتصادی نشان می‌دهد اگر به اینترنت دسترسی پیدا کنند، خروجی اقتصاد جهانی ۶/۷تریلیون‌دلار بیشتر می‌شود و با این اتفاق، بیش از ۵۰۰میلیون نفر از مردم جهان از شرایط فقر خارج می‌شوند.

حتی در کشور چین که این روزها دومین اقتصاد جهان را دارد، تنها ۲۲درصد مردم حقوق ماهانه‌ای دریافت می‌کنند که براساس استانداردهای جهانی، اینترنت برای آن‌ها ارزان تمام می‌شود.

اجازه بدهید در این زمینه دو نقل قول را مرور کنیم؛ معاون وزیر ارتباطات، ارزش بازار فناوری اطلاعات ایران را ۳۵ هزار میلیارد تومان اعلام کرده و گفته برای رسیدن به سهم واقعی‌مان در بازار فناوری اطلاعات جهانی، گردش مالی بازار داخلی باید لااقل ۴ برابر شود. همزمان، عضو هیأت‌عامل سازمان‌فناوری‌اطلاعات‌ ایران یک خبر خوب داده و گفته: «در سال۹۴ حدود ۵۰هزار برنامه کاربردی زمینه اشتغال ۱۰۰هزار نفر را فراهم کرده‌اند».

این دو خبر نشان می‌دهد چرخ بازار محصولات مختلف اینترنتی که یکی از ارزان‌ترین بازارهای کارآفرینی است و سریع‌تر از نمونه‌های قدیمی‌تر به نتیجه می‌رسد، به چرخش درآمده است. حتی اگر هنوز هم به کیفیت و سرعت اینترنتی که در کشور ارائه می‌شود انتقاد داشته باشیم؛ بیاییم خودمان را ملزم به استفاده بهینه از زیرساخت‌هایی که داریم، بکنیم و همزمان، برای بهتر شدن آن‌ها تلاش کنیم.

به‌طور قطع، اصلاح و بهینه کردن مسیرهای دسترسی به اینترنت، سریع‌تر و آسان‌تر از بهینه کردن جاده‌های کشور است. البته نباید فراموش کنیم که این استفاده، غیراز بهینه و اقتصادی بودن، باید با رعایت احتیاط از خطرهای احتمالی هم باشد. حتی در جاده‌های اینترنتی، خطر همیشه در کمین است!

منبع : ایتنا